DIN 2503 و DIN 2501 دو استاندارد مختلف هستند که توسط سازمان استاندارد آلمان (DIN) برای فلنج های جوشکاری تخت طراحی شده اند.این استانداردها مشخصات، ابعاد، مواد و الزامات ساخت را تعریف می کنندفلنجاتصالاتدر اینجا برخی از تفاوت های اصلی بین آنها وجود دارد:
فرم فلنج
DIN 2503: این استاندارد برایفلنج های جوشکاری تخت، همچنین به عنوان فلنج های جوشکاری تخت نوع صفحه شناخته می شود.آنها گردن برجسته ندارند.
DIN 2501: این استاندارد برای فلنج هایی با گردن برجسته، مانند فلنج هایی که دارای سوراخ های رزوه ای هستند که در اتصالات فلنج استفاده می شود، اعمال می شود.
سطح آب بندی
DIN 2503: سطح آب بندی فلنج های جوشکاری تخت به طور کلی صاف است.
DIN 2501: سطح آب بندی فلنج های برآمده معمولاً دارای شیب یا پخ خاصی است تا به راحتی با واشر آب بند قرار گیرد تا آب بند ایجاد شود.
فیلد برنامه
DIN 2503: معمولاً در شرایطی استفاده می شود که نیاز به صرفه جویی و ساختار ساده دارند، اما نیازی به عملکرد آب بندی بالا ندارند، مانند اتصالات خط لوله کم فشار و همه منظوره.
DIN 2501: مناسب برای کاربردهایی که نیاز به عملکرد آب بندی بالاتری دارند، مانند فشار بالا، دمای بالا، محیط با ویسکوزیته بالا و غیره، زیرا طراحی سطح آب بندی آن می تواند بهتر با واشر آب بندی مطابقت داشته باشد تا عملکرد آب بندی بهتری ارائه دهد.
روش اتصال
DIN 2503: عموماً برای اتصال از جوش تخت استفاده می شود که نسبتاً ساده است و معمولاً با پرچ یا پیچ و مهره ثابت می شود.
DIN 2501: معمولاً از اتصالات رزوه ای مانند پیچ، پیچ و غیره برای اتصال محکم تر فلنج ها و ارائه عملکرد بهتر آب بندی استفاده می شود.
سطح فشار قابل اجرا
DIN 2503: عموماً برای کاربردها در شرایط فشار کم یا متوسط مناسب است.
DIN 2501: مناسب برای طیف وسیع تری از سطوح فشار، از جمله سیستم های فشار بالا و فوق فشار بالا.
به طور کلی، تفاوت اصلی بین استانداردهای DIN 2503 و DIN 2501 در طراحی سطوح آب بندی، روش های اتصال و سناریوهای قابل اجرا نهفته است.انتخاب استانداردهای مناسب به الزامات مهندسی خاص از جمله سطوح فشار، الزامات عملکرد آب بندی و روش های اتصال بستگی دارد.
زمان ارسال: مارس-22-2024
